- 21/11/2019 - 23:55
- 0 Yorum
KAYBOLUŞ
KAYBOLUŞ
I.
Bir kadın, kırık.
Bastırılmış hayalleri çocukluğunda.
Hiç okşanmamış saçları bembeyaz.
Susturulmuş tonlarca his…
Unutturulmuş yaşayamadığı ne varsa.
Tabancada bekleyen kurşun… -soğuk-
Oysa kadın, binlerce kez vurulmuş. -duyulmadan-
II.
Bir adam, yorgun.
Geç kalmış iki saat. İşe mi, hayata mı bilinmez.
Üstü başı gelecek kaygısı.
Yetişemediklerinde asılı kalmış ömrü…
Bir Kadıköy minibüsü adam, sıkışık.
Gözlerini nasıl kaçırıyor herkesten. Nasıl kaçıyor…
İnsan aslında böyle uzaklaşıyor kendinden.
Adam bir inşaat tepesi, bir uçurum kenarı.
Çoktan vazgeçiş…
Kirpikleri ağır, taşıdığı tuğlalar ağır.
Feryatlara sağır herkesin kulağı.
Adam kayboluş, flu. Unutuldu çoktan acıları.
III.
Bir çocuk, çok güzel.
Başı havada, gökkuşağını bekliyor soluksuz.
Tuttuğu ilk dilek gibi…
Üşüyen ayaklarını gizlemiş sevincine.
Kar, kış, kıyamet! Montu yok.
Yüreği sımsıcak çocuğun… Elleri çok küçük.
Kurtaramaz dünyayı yalnız başına.
Oyuncak bilmediğinden bir umuda bağlanmış.
Büyük adam olacakmış. -oysa nankör bu dünya-
Koca bir gülümseme çocuk.
Mutsuzluğumuza…
IV.
Bir dünya, sahte!
Bu bir oyun, kötü bir senaryo çaresizliğimiz.
Herkes katili duygularının
Herkes günahlarını taşıyor ceplerinde.
Ne yazık
Çoktan kendi yarattığı cehennemde herkes.
-cennet yalnızca çocuklar için-
Toprak Uçar
Yorumlar
Bu yazı için henüz hiç yorum yok, ilk yorumu yapan olmak ister miydiniz?Yorum Yaz